Historia rodziny Zbaraszewskich związana jest z miejscem zwanym Ościukowo. Nazwa Ościukowo prawdopodobnie wywodzi się od podłużnego, wąskiego kształtu tej enklawy suchej ziemi pośród bagien Polesia. Na mapie wyraźnie widać białą "ość" chutoru Ościukowo. Współcześnie (po osuszenie bagien na Polesiu w latach 60 i 70 XX w.) miejsce to jest wzniesieniem wśród pól w pobliżu Płotnicy.
Kiedyś była to podłużna wyspa wśród rozległych bagien Polesia. Można było się tam dostać łódką, bądź przeprawiając się po zwalonych drzewach ściętych gałęziach. Cały chutor należał do Zbaraszewskich wraz z przyległymi polami. Na początku XX. wieku w chutorze były dwa drewniane domy (stary i nowy) oraz zabudowania gospodarcze. W okresie kolektywizacji po II wojnie światowej zmuszono Zbaraszewskich do przeniesienia się. „Nowy”, drewniany dom został przeniesiony do najbliższej wioski – Płotnicy. Pozostałe zabudowania rozpadły się.
Współcześnie przez Ościukowo przebiega naftowy rurociąg Przyjaźni (ros. нефтепровод Дружба). Został on uruchomiony 22 lutego 1962 r. i łączy Rosję, Polskę i Niemcy.
Źródło: http://www.pern.com.pl
Jest to największy na świecie system rurociągów, łączący od ponad 40 lat Syberię i Europę Środkową. Rurociąg rozpoczyna bieg w mieście Almietjewsk, biegnie poprzez Samarę i Briańsk do Mozyrza, gdzie rozdziela się na dwie nitki: północną, biegnącą przez Białoruś i Polskę do niemieckiego Lipska, oraz południową, biegnącą przez Ukrainę, Słowację dwoma odgałęzieniami do Czech i Węgier. W założeniu był systemem dystrybucji ropy naftowej dla zachodnich satelitów Związku Radzieckiego.
Swego czasu funkcjonował dowcip, według którego szczytem nieufności było wwiercenie się w rurociąg Przyjaźni i patrzenie w która stronę płynie ropa ;)